Nothing happens, twice - I Solisti

In 1953 opende Cage de piano maar besloot geen toets aan te raken. Datzelfde jaar liett Beckett vier acteurs de scène betreden om hen te laten wachten op iets dat nog steeds moet komen. Beiden braken met de erfenis van hun respectievelijke kunstvormen en maakten voor het eerst van de leegte een protagonist.

In Nothing happens, twice vragen twee acteurs en drie muzikanten zich af waarom beiden tegelijkertijd tot stilstand lijken te komen en wat dat vertelt over onze wereld. Als jonge kunstenaars in een tijdsgewricht met nieuwe krampen kijken ze naar de stilte tussen de woorden, de ruimte tussen de noten, de leegte en wat zich daar verstopt.